Żurawia wieżowego można zauważyć podczas podziwiania panoramy większości miast. Wykorzystuje się je do podnoszenia oraz przenoszenia ciężkich przedmiotów i materiałów. Wśród nich możemy wymienić stal, beton, generatory i wiele innych większych urządzeń. Jaka jest budowa żurawia i dlaczego tak bardzo ułatwia prace budowlane od wielu lat?
Żuraw wieżowy — budowa i zasada działania
Żurawie wieżowe to nieodłączny element podczas przenoszenia ciężkich towarów, materiałów lub narzędzi na budowie. Dzięki nim możliwe jest przyspieszenie procesu budowy, a ponadto wspierają dotrzymanie harmonogramu prac oraz obniżanie kosztów całej budowy. Żuraw wieżowy to niezwykle imponujące osiągnięcie inżynierii. Może wznieść się nawet na wysokość 80 metrów i podnieść ciężar wynoszący do 19,8 tony. Każdy żuraw wieżowy składa się z tych samych elementów, niezależnie od wielkości. Wśród nich można wymienić:
- podstawę — która jest przykręcona do betonowej płyty, łącząc się z masztem lub wieżą,
- zamocowaną obrotnicę na górze, składającą się z silnika oraz przekładni pierścieniowej (umożliwiają obracanie się żurawia wieżowego)
- wysięgnik, który może występować też pod nazwą „ramię robocze” – jest on elementem, który przenosi ładunek,
- wodzak przemieszczający się wzdłuż wysięgnika — przemieszcza on ciężar, a silnik umiejscowiony w ramieniu maszyny podnosi go przy użyciu przeciwwag (w tym miejscu znajduje się też kabina operatora)
Składanie tych części to bardzo skomplikowany proces. W pierwszej kolejności przy pomocy żurawia samojezdnego przenosi się sekcje poziome, należą do nich wysięgnik wraz z częściami mechanicznymi. Umieszcza się je na 12-metrowej wieży i następnie obciąża przeciwwagami. Kolejnym krokiem jest rozbudowanie dźwigu o jedną sekcję wieży na raz, aż do osiągnięcia jego ostatecznej wysokości.
Ta operacja wykonywana jest przez pracowników poprzez zamocowanie wspornika pomiędzy obrotnicą a szczytem wieży. Kolejnym krokiem jest użycie siłownika hydraulicznego w celu przesunięcia obrotnicy o następne 12 metrów w górę. Następnie wstawia się kolejny, 12-metrowy element w powstałą lukę i przykręcenie go na stałe. Powyższe czynności są powtarzane aż do momentu osiągnięcia wysokości maksymalnej. Przydatne, dodatkowe wyposażenie żurawia wieżowego można znaleźć na stronie: https://sklep.corleonis.pl/pl/wyposazenie-kabiny/461-wiatromierz-bezprzewodowy-.html.
Jednak ze względu na wysokość żurawi wieżowych, pojawia się pytanie, dlaczego się one nie przewracają. Odpowiedź jest prosta: wynika to przede wszystkim z ich betonowej podstawy, która jest ogromna i niesamowicie ciężka. Co ważne, powinna być ona wylana na wiele tygodni przed dostarczeniem dźwigu, by zdążyła odpowiednio zastygnąć. Trójkątna konstrukcja poprzeczna wieży zapewnia jej większą stabilność i co najważniejsze — zapobiega wyginaniu się. Żuraw wieżowy jest też zakotwiczony i przykręcony do podłoża, by zapewnić maksymalne bezpieczeństwo. Ponadto, na ramieniu wysięgnika umieszczane są masywne, betonowe bloki balastowe, które pełnią funkcję przeciwwagi. Ich masa powinna być idealnie obliczona, ponieważ najmniejszy błąd będzie wpływał na destabilizację dźwigu.
Budowa żurawia budowlanego — jak się one zmieniły od początku powstania?
Żurawie wieżowe swoje początki miały w Europy. Ponadto zdecydowaną większość z nich produkuje się właśnie tu. Pierwsze tego typu konstrukcje to dźwigi typu „derrick”, które składały się z wysięgnika przymocowanego do obrotowej podstawy.
Ze względu na coraz gęściejsze zaludnienie europejskich miast, dźwigi stawały się coraz trudniejsze w użytkowaniu. Sprawiło to, że na początku XX wieku zaczęto rozwijać koncepcję suwnicy. Dźwig ten był wyposażony w podwieszaną belkę – właśnie po niej poruszały się wózki. Właśnie za sprawą tego rozwiązania lepiej odnajdował się w miejskich warunkach. Ich wadą była ciężkość i czas budowy, dlatego wciąż poszukiwano nowych rozwiązań.
Współczesny żuraw wieżowy zbudowano dopiero w 1949 r., urządzenie to miało pomóc w odbudowie Niemiec po wojnie. Konstrukcja składała się z pionowego, obrotowego masztu, który połączony był z poziomym wysięgnikiem. Mógł on obracać się o 360 stopni i podnosić materiał oraz przenosić go w dowolne miejsce w swoim zasięgu. Ponadto urządzenie było łatwiejsze w transporcie i szybsze w montażu. Dlatego projekt ten stał się inspiracją dla aktualnych wersji.